Οι φίλοι πρέπει να (με) μοιράζονται στο γ@μησι

Έφτιαξα ένα από τα τσιγάρα του Χάρη, γδύθηκα και έκατσα στον καναπέ. Το λάπτοπ είχε μείνει συνδεδεμένο στην τηλεόραση από το προηγούμενο βράδυ, που παίζαμε με το Χάρη, και μία από τις καρτέλες ήταν το site με τις τσόντες. Μιας και θα ήμουν μόνη όλο το απόγευμα, αποφάσισα να αξιοποιήσω το χρόνο μου για ξεκάθαρη, ατομική διασκέδαση, το τσιγάρο, μία ερωτική ταινία και το μουνάκι μου.

Ψάχνοντας τα βίντεο, έπεσα σε κάποιο που μου φάνηκε ενδιαφέρον. Στην αρχή με τράβηξαν τα σώματα των πρωταγωνιστών και η κοπέλα που, παρότι σίγουρα κάτι είχε πειράξει, φαινόταν ακόμα αρκετά φυσική. Επίσης, ήταν από τις ταινίες «με υπόθεση» που γενικά τις προτιμώ. Απ’ όσα καταλάβαινα από τις προφορές τους, ήταν τέσσερις φίλοι και η κοπέλα ήταν η σχέση του ενός, αλλά οι άλλοι τρεις ήταν οι πρώην της. Τα αγόρια μιλούσαν για τις ικανότητές της στο κρεβάτι, μπροστά στο αγόρι της, που συμμετείχε πρόθυμα στη συζήτηση. Και όχι μόνο αυτό, αλλά ήταν εκείνος που έριξε την ιδέα να θυμηθούν τα παλιά. Σε λίγο, η κοπέλα ήταν στην μέση γονατιστή, με τους τέσσερις καυλωμένους φίλους να την έχουν κυκλώσει. Τη μοιράζονταν και την μπούκωναν με την σειρά, ακόμα και ο γκόμενός της περίμενε την σειρά του για να τον πάρει στο στόμα της, μέχρι να τον αφήσει για να προχωρήσει στον φίλο του. Σε λίγο η κοπέλα ήταν στα 4 και αυτοί την πάσαραν μεταξύ τους κι εμένα το χέρι μου ήταν στην κλειτορίδα μου. Είχα φτιαχτεί απίστευτα και είχα απελευθερωθεί τελείως. Ο γκόμενός της έβλεπε, την έπαιρνε στη σειρά του και μετά έδινε τις τρύπες της κοπέλας του στον επόμενο φίλο του, λες και δεν έτρεχε τίποτα. Εκείνη το απολάμβανε και φώναζε τόσο που εγώ δεν άκουσα ποτέ τα κλειδιά στην πόρτα και κατάλαβα ότι η πόρτα είχε ανοίξει μόνο όταν έκλεισε.

Στο διάδρομο στεκόταν ο Χάρης, ο δικός μου, και οι δύο φίλοι του, ο Άντι και ο Γιάννης. Όπως καθόμουν στην γωνία του καναπέ, θα μπορούσαν εύκολα να αντιληφθούν πως είμαι γυμνή, χωρίς όμως να βλέπουν λεπτομέρειες. Εκτός αν αποφάσιζα να τεντωθώ μπροστά για να κλείσω τον ήχο και την εικόνα, που τώρα έδειχνε την τύπισσα να στάζει σπέρμα, εγκλωβισμένη ανάμεσα σε τέσσερις πούτσες.

- Ωχ! Συγγνώμη! έκανε ο Χάρης Ξέχασα να πάρω λεφτά και έπρεπε να γυρίσουμε! Θα φύγουμε αμέσως.

Ο Χάρης πήγε μέσα να φέρει τα λεφτά, αλλά ο Άντι και ο Γιάννης έμειναν να στέκονται εκεί. Τα παιδιά τα ήξερα, ήταν φίλοι του δικού μου, αλλά δεν κάναμε και κολλητή παρέα, είχε τύχει απλά να βγούμε όλοι μαζί κάποιες φορές ή να βρεθούμε σε κοινές συναντήσεις. Στέκονταν εκεί, κοιτάζοντας μία την οθόνη και μία εμένα, που ενώ υποτίθεται πως κοιτούσα αλλού, τους έκοβα με την άκρη του ματιού μου. Ο Γιάννης χαμογέλασε στον Άντι και μίλησε πρώτος.

- Τι βλέπεις;… ρώτησε.

- Τσόντα;… απάντησα με ερώτηση. Δεν ήταν προφανές;

- Όχι, εννοώ τι είδους. Νομίζω πως την έχω δει αυτή.

- Ε… Δεν ξέρω. Τυχαία την βρήκα.

- Αυτή είναι η γκόμενα του τύπου που την παίρνει με τους φίλους του, σωστά;… συνέχισε ο Γιάννης.

- Ναι...

απάντησα κοφτά και γύρισα να τους κοιτάξω. Ο Γιάννης, ψηλός, μελαχρινός με λίγα γένια, χαμογελούσε. Ο Άντι, πιο κοντός, πιο γεροδεμένος και ανοιχτόχρωμος, παρακολουθούσε. Τους χαμογέλασα αμήχανα, όχι για την τύπισσα που τώρα έπαιρνε το σπέρμα των τελευταίων δύο, αλλά περισσότερο για την υγρασία ανάμεσα στα πόδια μου. Εκείνη τη στιγμή γύρισε επιτέλους ο Χάρης.

- Εντάξει, εμείς φεύγουμε, παιδιά πάμε.

- Δεν νομίζω... είπε ο Γιάννης.

- Πάμε, δεν υπάρχει λόγος να ενοχλούμε τη Δήμητρα... επέμεινε ο δικός μου.

- Δήμητρα σε ενοχλούμε;… ρώτησε ο Γιάννης.

- Όχι, εντάξει είμαι.

- Βλέπεις;…έκανε θριαμβευτικά ο Γιάννης και ήρθε προς το μέρος μου. Κοίταξα το 

Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ...

loading...

Mετ. σε ιστότ. 

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ...

loading...